Ocak 1970

MEVLÂNA’yım ben!

1 Yunmuşa geldim, olayı gördüm, ‘Hayırdır.’ dedim. Sunmak, yola yumuşak kul vermek; YARATAN’ımın bize verdiği vazifemiz. Mağmum olmayan, yoldan çıkmayan, ALLAH’tan bekleyen. Duasını doğrudan dileyene. Dumanını dağıt, olanı yudumdan bil. Duanın hayıra yol verdiğine inan. Şüphen olmasın. Kuldan bilmesin. Olan ALLAH’tan. ALLAH’ım hayır verir. Kul yönü döndürür. Dualar yerini bulur. 

2 Sorma sonu, bekle günü. Yumuşak yuvanın havası, yuvada bulayım İHLAS’ı. Yuvasında oturup İHLAS okusun, hayır günü beklesin. 

3 Danışıp geldim, yolumu verdim. Dualara erdim. Hummalı yuvada, hummalı kul gördüm. Meyus olma. ‘Sonu?’ deme. Duanın başına sonuna, PEYGAMBER’inin Şefaati'ne sığın. Sunduğum cümleye. Şefaat, Ümmet-i MUHAMMED’e, zümreye değil. 

4 Umduk diledik, diledik bekledik. Şüphe etmedik, YÜCELİĞİ’ne sığındık.

(Bu günkü kayıtlara göre bu tebliğin sonu bulunamamıştır.)

mağmum: gamlı 
meyus: üzgün, karamsar.