11 Temmuz 1970

(Bu tebliğin bu günkü kayıtlara göre şimdilik baş tarafı bulunamamıştır)

1 Yaratılan güzeldir, bir boşluk için yaratılmıştır. Onu itmek, söz gelişi bir duvarın çökmesidir. Onun için, yaratılmışa söz edeni ALLAH’ım affetmez. Güzellik-çirkinlik zahiridir. Madem ki bir boşluk doldurmak için yaratıldı, o güzeldir. ‘Yamanın görünüşü çirkin.’ dersin, ya çıkarırsan nasıl olur? Onun için yama da güzeldir. Çok ‘EVLİYA.’ dersiniz, resmini temsil edersiniz, çoğunun libasına yama koyarsınız. Sorun konuşana, boş laf edene, ‘O yama nedir, kime ne söyler? Her fakir EVLİYA mıdır, her EVLİYA fakir midir?’ EVLİYA olmak için, fakirlik değil AŞK gereklidir. Yamayı deyim, size manasını söyleyeyim. Dünyada olan hizmetidir EVLİYA’nın. Dünyanın bir ayıbını örter. Evet, yama EVLİYA’dır. Küçüğü-büyüğü derecesine göre. ‘Dünyanın ayıbı?’ dersen; dünyalının, kulun. Yama olmasa açık gezer, utanmayı unutur.

2 Kul vardır yamayı kendi diler, yamanır. Kimi yamasız, yırtık, hırpani gezer. Bu da kulların ölçüsüdür.

3 Suyum sunduğumun yoludur, sunduğum GARİB’imin gönlüdür.

ALLAH’a ısmarladık.

LÂİLÂHE İLLALLAH MUHAMMEDÜR RESULULLAH