ALLAH’ıma varış, bir merdivendir.
Ne kadar seversen, o kadar çıkarsın.
ALLAH’ım,
cümle kulunun önüne sermiş o merdiveni.
Kim dilerse çıksın, ALLAH’ına varsın.
Çıkmayanın hatası kimin?
Kendi gönül yolunun.
Varlığına inananın, çıkmaması için sebep yok.
Derseniz ‘Merdiveni görelim’;
kul yapısına değil,
ALLAH yapısına heves edin ki, göresiniz.
‘İnen olur mu?’ derseniz,
hiç merdiveni bulan inmeye heves eder mi?


Andım, yandım, piştim.
Mani yok.
Kulun hummalı oluşu,
gönüle alışına göredir.
Her kulun gönül yapısı,
beden yapısına göredir.
Kimi küçük, kimi büyük;
kimi kapalı, kimi aralık.
Açık bırakın açık.
Gelenden geçenden çekinmeyin.
Olmayı bilene zarar vermez.
Kulun vereceği kulu öldürmez.
Benden beni sorarsan;
hamlığı geçtim, erginliği seçtim.
ALLAH’ımdan sorulmaz.
Ne var ki, yerime baktım,
merdivenin üst başında kendimi buldum.
Bulmak, her kula nasiptir;
yükünü atarsa.
Merdivene çıkmaya güçlü olmak gerek,
yüklü değil.
Merdiven, her kulun önünde.
Kendinde güç bulan, gücünce çıkar.
Ölümde her kul,
ALLAH’ıma olduğu yerden bakar.


merdiven çıkmaya layık olmak gerek.
YAHYA