Dünyada ne verse doymazsın, ‘Daha.’ dersin.


Duymak, doymak, yunmak lazım.
Sen yundun-duydun, daha doymadın ki sunasın.


Yemeyi değil, doymayı düşünen;
‘Ne olsa olsun.’ der, kuru lokmaya iltifat eder.


Gönül sevmeye, mide yemeye, göz görmeye;
doyamaz, doydum diyemez.
Doydum dedinse; ne gönlün, ne miden,
ne gözün O’nun ile değil.


Doyumsuzluk uyumsuzluğa denktir denirse de,
doymayı bilmek uymaktan gelir,


'Doyum gerekli.' dersen. 'Uyum gereklidir!' derim.


Doyuma giren, gerçekten kaçmaz.


Doyum niyet ile geçerli değildir, uyum ile.


Doyum alanındır, uyum bilenindir.


Doyum ne dağda ne bağda bilmezsen,
doyum bir dalda bir GÜL'de görürsen.
PİR SULTAN ABDAL


Duymayı dilersen, doymayı dene


Uyum yerinde ise, doyum da gereklidir.
Doyum olmayan yerde, uyumun etkisi yoktur.
Uyum aş ise, doyum sudur.
Sofraya su alamadan oturamazsın.


Bağ ile bağcıyı ayıramazsın,
yemeyi bilmeyeni doyuramazsın
RABİA


"...DOST YOLU'na güldüm geldim,
HAK ADI’nı duydum buldum,
RESULÜ’ne uydum doldum;
doyduğum sofradan, doyacağa geldim."
dedi, YUNUS’um


"...Gayreti bildiğimiz yerde bağımsızlığa heves ederiz,
yolun gidişinde DOST’u sorarız.
Demek ki, önce dünyaya bağımlı oluyoruz,
çözdüğümüz anda kainatta dönüyor dönüyoruz,
pervane olup NUR’u ile yanıyor yanıyoruz;
‘YETER!’ DEMESE RABB’im,
doyduğumuz anı asla bulamıyoruz."
dedi, KAYGUSUZ ile PİR SULTAN ABDAL


doyduğumuz her konuyu ALLAH’ım uyduğumuza çevirsin


"...Doymayı, duyandan bilelim; doğmayı, uyandan."
dedi, YUNUS’um


Doymak, gayretin tükendiği yerdedir.
PİR SULTAN ABDAL


"...DOST; doğduğun gün yanındadır,
doyduğun an yönündedir."
dedi, YUNUS’um


KAYGUSUZ, SARI ANA ile söze geldi:
"Doyduğum sofrada doymayan var ise,
sileceğim huyum vardır..."
 
“Doymak, bilen için sonsuza uymaktır.”
dedi, varlıktan darlığı silen HACI BEKTAŞ


doymayı bilmezsen gönlünü paklayamazsın!

Doymayı bilmeyen,
yoğurdu süt olduğu halde görmeyendir!


“Doymayı bilmeyen, hekimden nefes alır;
uymayı bilmeyen, hakimden heves alır.”
dedi, KAYGUSUZ


doymayı bildik, doyan ile soylu kaldık.
RABİA