Omuzdaki MELEKLER,
yola gideni bekler.


MELEKLER’in gelmesi;
öd ağacı kokusu verir.
MELAİKE gelende, kul gönlü yuğulanda;
‘ALLAH’ım!’ deyin,
NURU’na erdirmesini dileyin.
‘Yuvama gelen, kokular veren MELEĞİ’ne uydum, gönülden yandım.
Duamın kabulü YÜCE KAT’a gelsin,
MELEKLER’in bana müjdeler versin.
AMİN.’


ALLAH’ım kulundan vazgeçmez,
O'na havale edileni bırakmaz,
yüzlerce MELEKLERİ’yle korur


MELEK dünyaya gelmez,
dünya yükünü almaz.
Elbet günahsızdır.
Kul dünyaya gelir, türlü yükle bağlanır.
Bağını çözer, yükünü atarsa;
niye MELEK olmasın,
ALLAH’ına varmasın?


Anılınca duyar, MELEKLER söyler. 

MELEKLER NUR misali değil, NUR’un kendidir.
NURU’ndan alan kulu, ne mutludur.


Aranızda yolcu olmayan var mı?
Yolcunun pasaportu
benden değil AZRAİL’den geçer.


Kul düşünür ‘AZRAİL’ der,
gözüne korkunç manzara gelir.
Bilir misiniz ki AZRAİL denen MELEK
NUR’dandır, ne kadar güzeldir?
 Bilir misiniz ki o an gelende,
yüzünü görende;
sabrınız tükenir,
‘Bir an önce varsam’ denir?


Beden, MELEK’in kulu mu?
ALLAH’ımın kulu,
MELEK’le yolu, sevgiyle dolu.


ADEM’i yarattı, “NURUMDAN” dedi,
MELEKLERİ’ni kuluna adadı.
Kulun kula eğilmesi hatadır,
çünkü her kulun yaratılması
ALLAH’ımdan atâdır.
ADEM başka, MELEKLERİ başkadır.
MELEKLERİ ahiretin hizmetindedir.
Kulunu, KENDİ NURU’ndan verir,
dünyada bedenlendirir.
MELEK dünyaya vardı, şeytan oldu.
Kul kulluğundan vermedi.
Onun için kulları, ALLAH’ımın sevgilileridir.


Dünya yükü almayalım,
MELEKLER örneği kanada gönül koyalım.


Dünyaya gelen, özellikten uzak kalandır.
Özellik MELEKLER’dedir.


Kul ile MELEK’i ayıran nedir?
MELEK’i MELEK yapan;
O’nun VARLIĞI’na,
göz ile ÖZ ile tanık olduğu,
O’nun ile beraberliğidir.


ALLAH’ım binlerce MELEK’ini,
her kuluna doğruyu göstersin diye gönderir.


Sevilmeyen çiçek olmaz,
hiçbir çiçek gül kadar sevilmez.
MELEKLER’in döndüğü, gülleri koktuğu;
gönül gözü açık olanlarca görülür.
Gül, HAZRETİ MUHAMMED’i temsil eder.
Onun Sevgisi’ne hürmeten;
dünya gülleri, MELEKLER’i etrafında toplar.


Namaz ile oruç ile, cümleyi de seversen;
MELEKLERİ’ne eşit olursun.


Perdeler, YÜCE’nin EMRİ’ndedir,
MELEKLER’in elindedir.


 AZRAİL’den güzel MELEK olmaz.
Gidenden şikayet gelmez.


Havadan MELEKLER sorumludur.
Hepsinden RESULÜ.
Dördün tamamı O’dur.
MELEKLER,
YARATAN’ın yarattığına hizmette.
Ne var ki, layık olana.
Her niyet onlarda.
Ondan derim, anda düştüğünüz,
hal ile hallendiğiniz an,
onların yanınızda olduğunu biliniz.
MELEK’in kötüsü olmaz.
Olay şudur; düşünce kötüye döndüğü an,
kulun her yönle irtibatı kesilir.

Uyumak bilmemektir.
MELEKLER, uyumayan ruhlardır.
Onun için kullarına vazifeli gelirler.
‘Nasıl uyanılır?’ denir.
Geliş ile dönüş arasında, yumuşak yol çizilir.
Bilmek için, uykudan ayılmak gerekir,
akım ile yüklenmek gerekir.
Kulunun MELEKLER’den üstünlüğü,
akıma gerçek diye baktığındandır.


Günün verdiği gecenin serdiğidir.
Yargıya varıldıkta, rengine erildik te;
yeşil verici, mavi dericidir.
Daha önce verdik.
MELEKLER NUR olur.
‘Aslı NUR değil mi?’ dendi.
Elbet NUR’dur.
Ne var ki seçilmiş kuluna kesif olarak görünür.
Verici yeşil dedik.
CEBRAİL ALEYHİSSELAM’ı verdik.
Derici mavi dedik,
AZRAİL ALEYHİSSELAM’ı verdik.

Verenin, dünya yorumu topraktır;
Derenin, gökyüzü.
Toprak yeşile, gök maviye eşittir.
 

Renklerde şüpheye düşersen,
düşün ki her renk mukaddestir.
Her rengi MELEKLER temsil eder.


AZRAİL korkusu, ALLAH'ımın korkusudur!
O'na varamamanın korkusu!
KUR'AN'ın güne kadar gelen yanlış yorumundan.
Korkuyu sildiğin için.
Unutulmasın, her görülen mavi yeşil
veya diğer renklerin,
gelen MELEKLER'den değil.
EVLİYALAR da
renk-renk yıldızlar halinde görülebilir.
Yorum renklerle olmaz, her an ayrı rengi almaz!
Gün gelir yeşile, gün gelir kırmızıya dönüşür.
MELEKLER'in verdiği,
ALLAH'ımın vazifelendirdiği gibi.


(MELEK diye adlandırılan ilahi varlıklar ve görevleri üzerinde bizleri aydınlatabilir misiniz?)
MELEKLER'in yeri renklerinden bilinir.
Yerden göğe ahengi kurulur.
Renk düzeninde her meleğin görevi vardır.
Elbet yalnız renk düzeninde değil.
Kulunun kaçınılmaz kaderi denilen yazısında
MELEKLER'i yardımcı görevdedirler.
Elbet kuluna yardımcı.
Mavi rengi verdik. AZRAİL.
Ölüm meleği denir.
Aslında can alan değil,
ruhun yoğun sisten kurtulmasına
yardımcı olan MELEK'tir.
Yeşil renkte CEBRAİL vazifelidir.
Yerden göğe
her kulunun arayışında vergisi büyüktür.
İSRAFİL sarı ile açar,
yapıda rengini bilen ile seçer.
MİKAİL desteyi sorundan kurtarmaya vazifelidir.
Mor renk ile bilinir.
(Desteden murad nedir?)
Ahengini bulmuş cemiyet destede anılır.


MELEK nedir, RUH kimdir?
Kimden maksat, asıl olandır.
RUH'un var ettiği MELEK'tir.
O'nun üflediği RUH.
VAREDEN, VAROLAN!
VAROLAN elbet var eder,
var ettiğini cümleye bildirir.
Kimini dünyaya gönderir,
kimini kainatta görevlendirir.
(Yani onlar dünyaya gelmezler mi DEDE’ciğim?)
Aslına dönmek,
RUH'un malik olduğu en yüce makamdır elbet.
MELEKLER sadece görevlidir elbet.
İnsan olanın, insanlık nedir bilenin geldiği,
dünyada bilinir, ahirette yeri bulunur.
'Görevi nedir MELEKLER'in?' denildi.
Dünyada kuluna,
kainatta cümle yarattığına hizmette.
'Sağımızda, solumuzda' dersiniz,
her an varlıklarını anarsınız.
Gölge değil elbet, 'CEMAL' sıfatının erdirdiği,
kainatta yarattığını gördürdüğü
yaratılmışlardır MELEKLER.
Senin aradığını onlar bilir.
Sen, kendin aradığını bil,
arandaki perdeyi bul,
O'nunla baş başa kal!
KUR'AN kuluna kulu vasıtası ile gelir.
RESULÜ'nden öylece bildirilir.
Arada sözün yapısını değil,
kapısını açan MELEKLER'dir.

MELEKLER'i bilirim,
HAKK'a selam veririm.
Eğer kulu olmuşsam,
MELEKLER'den selam alırım.

Var edilen hizmettedir sana,
'Kul hizmette değil mi?' denildi.
Kul kendine hizmettedir,
MELEKLER kullarına.


Aydan alan, güneşten ileten,
CEBRAİL ALEYHİSSELAM.


‘Ay doğdu, gece geldi’ diyene de ki:
Gecenin hayrını bilenden olalım,
gecede MELEKLER’den NURU’nu alalım.


"Meleklerin varlığı kulda siler darlığı,
dileyelim açsınlar perdeyi silelim körlüğü.
Elin kadar yakın, dilin kadar uzaktır."
dedi, OMAR


(‘DÖRT MELEK gerçekten var mı,
yoksa sembol mü?
Örneğin, CEBRAİL ALEYHİSSELAM’ın,
aklı temsil ettiği söylenmektedir.)
GARİP: DÖRT BÜYÜK MELEK’ten biri.
Bilgi santralını yöneten MELEK.
Kulun bilmek istediğini değil,
ALLAH’ın kulun bilmesini istediğini
nakleden MELEK.
Var, mevcut.
(RUH ile MELEK arasında
yapı olarak benzerlik veya ayrılık var mı?)
GARİP: CEBRAİL ALEYHİSSELAM,
kainat bilgisi ile yüklüdür.
MELEKLER, kendilerine verilen görevlerin
tüm bilgisi ile yüklüdürler.
Kul, sadece kendine verileni bilir.
MELEKLER kabtır, kulları kâb.
Kulu, zerre-zerre aldığı bilgi ile hâllolur,
zerreden zerreye kendini bulur.


Uyumadım geceler.
‘Ölmek’ dedim, kendimi denedim,
her satırda yokladım, her seferde bekledim.
Denildi ki:
‘Beden sende kaldıkça, sen kendini buldukça
yoğun yükünü atarsın’
Sordum, ‘AZRAİL ile sohbeti nasıl tadarsın?’
TABDUK dedi ki:
“AZRAİL, can almaz, göbeğin keser.”
(Yeni doğuş için?) EYVALLAH!
Dedim, ‘RUH'ta göbek var mıdır,
dünya bu kadar dar mıdır?’
Dedi ki: ‘Bildiğimi söyledim.
Uykunda gezdiğin yerden,
bağın seni döndürür, uykun seni kandırır’
‘Göbeğimi makas ile mi,
kama ile mi keser?’ dedim;
‘Akım ile keser’ dedi.
YUNUS

Yeşil renkte,
VEREN’in VARLIĞA simgesi görülür.
‘Ne demek?’ dendi:
CEBRAİL ALEYHİSSELAM,
yeşilden oluşur, yeşil ile buluşur;
yani, kula yeşil renk ile hitap eder.
Yeşil renk, kainatı kuluna kitap eder.
Açılsa perdeler, görülse nerdeler;
her yaprakta yazılanı okurdunuz,
sesi alıp bilginizde dokurdunuz.
Geldiğin günden bildiğin güne kadar,
yeşilde bulduğunu unutma!


Sağda duran MELEK’in,
soldan veren MELEK’ten ayrısı yoktur.
BEKTAŞ


Gel el ele verelim,
sevgimiz ile sonsuza girelim;
DÖRT MELEĞİ bir saralım,
her birine soralım,
‘Almayı mı, vermeyi mi denersiniz;
yoksa HAK AŞK’ına siz de mi dönersiniz?’.
‘ALLAH! EYVALLAH!’ dediler,
her biri aldığı görevin AŞK’ına döndüler,
kainata sevgilerini sundular.”
dedi, HAMZA DOST


“Her MELEĞİN yardımcıları vardır;
sanılmasın kainatın,
alemlerin çemberi dardır.”
dedi, YESEVİ
“MELEKLER’in adına,
BİR’liği koydu da RESULÜ,
adına cami dedi.
DÖRT MELEĞİN adıdır...”


CEBRAİL dedi ki:
“Adım-adım gelirler, HAK EMRİ’ni bilirler.”
AZRAİL dedi ki:
“DOST olduk, DOST kaldık,
DOST’luğu sefere saldık.”
MİKAİL dedi ki:
“Her nefes sayılıdır,
gönüllerde O GÜN kayıtlıdır.”
İSRAFİL dedi ki:
“Bilgide görgüde BİRLİK’e katılırlar,
sorguda yargıda HAK ADI’na atılırlar.”


Cami olan CEBRAİL,
devrini bulan, mor renge ahenk veren,
yeşil ile dünyaya dolan…
(Mor renk hakikat mı?)
O; çamdan nefes alır,
çamdan nefes verir durur,
AKDEVE olur yoldan yola ulaştırır,
BURAK olur halden hale dolaştırır…
Değişmeyen varlık darlığa yönelir,
duyana duymayana selam verir.
Geyik, soğukta kendinde olana uyar;
sıcakta vereni duyar.
Can, düşman değildir kula;
pişmanlığa düşürmezse,
aldığı bir nefesi DOST adına taşırmazsa!
CEBRAİL, İBRAHİM’e isim verdi, yol verdi;
İSMAİL’e baktı da, koç olup bıçak altına girdi.


(HAZRETİ MUHAMMED’in durumu nedir?)
   KUR’AN’ı yazan o.
(CEBRAİL’e ne ihtiyacı vardı?)
   Ruhun, araca ihtiyacı olmaz.
(Bedenli halde iken mi,
serbest halde iken mi?)
  Güneş’e çıplak gözle bakamazsın,
ateşi elinle tutamazsın.
RABB’in RESULÜ’ne muhabbeti,
RESULÜ’nün RABB’ine merbutiyeti
ezelden ebede kadar olduğu halde,
gine de O’na bakabilmesi için
gözüne yeşil perdeyi örtmesi gereklidir.
(Perdeden murad, CEBRAİL mi?)
   EYVALLAH.


SORGU MELEKLERİ,
zerrelerindir.